Jeremiah 2

CHAPTER 2

Israel Abandons The LORD

1και εγένετο ρήμα κυρίου προς με λέγον 2πορεύου και βοά εις τα ώτα Ιερουσαλήμ λέγων τάδε λέγει κύριος εμνήσθην ελέους νεότητός σου και αγάπης τελειώσεώς σου του εξακολουθήσαί σε τω αγίω Ισραήλ λέγει κύριος 3άγιος Ισραήλ τω κυρίω αρχή γεννημάτων αυτού πάντες οι έσθοντες αυτόν πλημμελήσουσι κακά ήξει επ΄ αυτούς φησί κύριος 4ακούσατε λόγον κυρίου οίκος Ιακώβ και πάσα πατριά οίκου Ισραήλ 5τάδε λέγει κύριος τι εύροσαν οι πατέρες υμών εν εμοί πλημμέλημα ότι απέστησαν μακράν απ΄ εμού και επορεύθησαν οπίσω των ματαίων και εματαιώθησαν 6και ουκ είπον που εστι κύριος ο αναγαγών ημάς εκ γης Αιγύπτου ο καθοδηγήσας ημάς εν τη ερήμω εν γη απείρω και αβάτω εν γη ανύδρω και ακάρπω εν γη η ου διώδευσεν εν αυτή ανήρ και ου κατώκησεν άνθρωπος εκεί 7και εισήγαγον υμάς εις τον Κάρμηλον του φαγείν τους καρπούς αυτού και τα αγαθά αυτού και εισήλθετε και εμιάνατε την γην μου και την κληρονομίαν μου έθεσθε εις βδέλυγμα 8οι ιερείς ουκ είπον που εστι κύριος και οι αντεχόμενοι του νόμου ουκ ηπίσταντό με και οι ποιμένες ησέβουν εις εμέ και οι προφήται προεφήτευσον τη Βάαλ και οπίσω ανωφελούς επορεύθησαν 9διά τούτο έτι κριθήσομαι προς υμάς λέγει κύριος και προς τους υιούς των υιών υμών κριθήσομαι 10έτι διέλθετε εις νήσους Χεττιείμ και ίδετε και εις Κηδάρ αποστείλατε και νοήσατε σφόδρα και ίδετε ει γέγονε τοιαύτα 11ει αλλάξωνται έθνη θεούς αυτών και ούτοι ουκ εισί θεοί ο δε λαός μου ηλλάξατο την δόξαν αυτών εξ ης ουκ ωφεληθήσονται 12εξέστη ο ουρανός επί τούτο και έφριξεν επί πλείον σφόδρα λέγει κύριος 13ότι δύο και πονηρά εποίησεν ο λαός μου εμέ εγκατέλιπον πηγήν ύδατος ζωής και ώρυξαν εαυτοίς λάκκους συντετριμμένους οι ου δυνήσονται ύδωρ συνέχειν 14μη δούλός εστιν Ισραήλ η οικογενής εστι διατί εις προνομήν εγένετο 15επ΄ αυτόν ωρύοντο λέοντες και έδωκαν την φωνήν αυτών οι έταξαν την γην αυτού εις αφανισμόν και αι πόλεις αυτού κατεσκάφησαν παρά το μη κατοικείσθαι 16και υιοί Μέμφεως και Τάφνας έγνωσάν σε και κατέπαιζόν σου 17ουχί ταύτα εποίησάν σοι του καταλιπείν σε εμέ λέγει κύριος ο θεός σου 18και νυν τι σοι και τη οδώ Αιγύπτου του πιείν ύδωρ Σειώρ και τι σοι τη οδώ Ασσυρίων του πιείν ύδωρ ποταμών 19παιδεύσει σε η αποστασία σου και η κακία σου ελέγξει σε και γνώθι και ίδε ότι πικρόν σοι το καταλιπείν σε εμέ λέγει κύριος ο θεός σου και ουκ ευδόκησα εν σοι λέγει κύριος ο θεός σου 20ότι απ΄ αιώνος συνέτριψας τον ζυγόν σου και διέρρηξας τους δεσμούς σου και είπας ου δουλεύσω αλλά πορεύσομαι επί πάντα βουνόν υψηλόν και υποκάτω παντός ξύλου κατασκίου εκεί διαχυθήσομαι εν τη πορνεία μου 21εγώ δε εφύτευσά σε άμπελον καρποφόρον πάσαν αληθινήν πως εστράφης εις πικρίαν η άμπελος η αλλοτρία 22εάν αποπλύνης εν νίτρω και πληθύνης σεαυτή πόαν κεκηλίδωσαι εν ταις αδικίαις σου εναντίον εμού λέγει κύριος 23πως ερείς ουκ εμιάνθην και οπίσω της Βάαλ ουκ επορεύθην ίδε τας οδούς σου εν τω πολυανδρίω και γνώθι τι εποίησας οψέ φωνή αυτής ωλόλυξε 24τας οδούς αυτής επλάτυνεν εφ΄ ύδατα ερήμου εν επιθυμίαις ψυχής αυτής επνευματοφορείτο παρεδόθη τις επιστρέψει αυτήν πάντες οι ζητούντες αυτήν ου κοπιάσουσιν εν τη ταπεινώσει αυτής ευρήσουσιν αυτήν 25απόστρεψον τον πόδα σου από οδού τραχείας και τον φάρυγγά σου από δίψους η δε είπεν ανδριούμαι ότι ηγάπησα αλλοτρίους και οπίσω αυτών επορεύετο 26ως αισχύνη κλέπτου όταν αλώ ούτως αισχυνθήσονται οι υιοί Ισραήλ αυτοί και οι βασιλείς αυτών και οι άρχοντες αυτών και οι ιερείς αυτών και οι προφήται αυτών 27τω ξύλω είπον ότι πατήρ μου ει συ και τω λίθω συ εγέννησάς με και έστρεψαν επ΄ εμέ νώτα και ου πρόσωπα αυτών και εν τω καιρώ των κακών αυτών ερούσιν ανάστα και σώσον ημάς 28και που εισιν οι θεοί σου ους εποίησας σεαυτώ ει αναστήσονται και σώσουσί σε εν καιρώ της κακώσεώς σου ότι κατά αριθμόν των πόλεών σου ήσαν θεοί σου Ιούδα και κατά αριθμόν διόδων της Ιερουσαλήμ έθυον τη Βάαλ 29ινατί λαλείτε προς με πάντες υμείς ησεβήσατε και πάντες υμείς ηνομήσατε εις εμέ λέγει κύριος 30μάτην επάταξα τα τέκνα υμών παιδείαν ουκ εδέξασθε μάχαιρα κατέφαγε τους προφήτας υμών ως λέων ο ολοθρεύων και ουκ εφοβήθητε 31ακούσατε λόγον κυρίου τάδε λέγει κύριος μη έρημος εγενόμην τω Ισραήλ η γη κεχερσωμένη διατί είπεν ο λαός μου ου κυριευθησόμεθα και ουχ ήξομεν προς σε έτι 32μη επιλήσεται νύμφη τον κόσμον αυτής και παρθένος την στηθοδεσμίδα αυτής ο δε λαός μου επελάθετό μου ημέρας ων ουκ έστιν αριθμός 33τι έτι καλόν επιτηδεύσεις εν ταις οδοίς σου του ζητείν αγάπησιν ουχ ούτως αλλά και συ επονηρεύσω του μιάναι τας οδούς σου 34και εν ταις χερσί σου ευρέθησαν αίματα ψυχών αθώων ουκ εν διορύγμασιν εύρον αυτούς αλλ΄ επί πάση δρυϊ 35και είπας αθώος ειμί αλλά αποστραφήτω ο θυμός αυτού απ΄ εμού ιδού εγώ κρίνομαι προς σε εν τω λέγειν σε ουχ ήμαρτον 36ότι κατεφρόνησας σφόδρα του δευτερώσαι τας οδούς σου και από Αιγύπτου καταισχυνθήση καθώς κατησχύνθης από Ασσούρ 37ότι και εντεύθεν εξελεύση και αι χείρές σου επί της κεφαλής σου ότι απώσατο κύριος την ελπίδα σου και ουκ ευοδωθήση εν αυτή